Er waren altijd genoeg mensen die me vertelden WAT ik zou moeten doen en wat goed voor me was, maar niemand die me vertelde HOE. Ken je dat ook?

Het gevolg van een gebrek aan HOE is vaak dat je ook niet in het WAT investeert. Sterker nog, vaak denk we dat iets, als we niet weten HOE, dus ook niet mogelijk is. Met als gevolg dat we het van ons lijstje afstrepen en op zoek gaan naar iets anders, dat wél haalbaar lijkt…

Niets is natuurlijk minder waar. Alleen het gebrek aan kennis over HOE iets kan, betekent niet DAT het onmogelijk is. Het betekent slechts dat jíj nog niet weet HOE. Als er ook maar één iemand op de wereld is die het wél kan, is het dus logischerwijs niet ONmogelijk.

Wat we moeten leren, is dat oplossingen vaak pas komen als we ze nodig hebben. Waarom? Ten eerste omdat we ons dan pas daarop focussen. We gaan pas naar oplossingen zoeken als we ze nodig hebben, niet eerder. Ten tweede omdat we ze dan pas gaan aantrekken. Zodra er behoefte aan een oplossing is, ontstaat er ruimte om die te vinden en toe te laten. Er moet in alle gevallen eerst een probleem ontstaan waar die oplossing bij hoort, begrijp je? Je klapt je paraplu toch ook pas open als het gaat regenen, toch?