[INSPIRATIEPOST] “Beter dan dit wordt het niet”, zei ik hem.
Hij had me verteld wat jij allemaal had geprobeerd te verbeteren: zijn relatie, zijn job, hij was zelfs verhuisd naar een “betere” buurt. Maar uiteindelijk veranderde er weinig. Het voelde nog steeds alsof hij iets miste maar niet wist wat. Een soort van leegte die al zijn aandacht bleef vragen. Zo nadrukkelijk dat hij nauwelijks kon genieten van wat hij wél had.
En zo kwam hij bij mij, naarstig op zoek naar antwoorden. Antwoorden die ik hem niet kon geven, behalve mijn bovenstaande antwoord.
“Nou”, reageerde hij geprikkeld, “Dan zijn we dus snel klaar. Jij kunt mij niet helpen.”
“Niemand kan je helpen om HET beter te maken”, antwoordde ik, “maar ik kan je wel helpen om JOU beter te maken. De rest gaat dan vanzelf.”
Je bent je eigen beperking, las ik eens.
Ik weet niet meer wiens uitspraak dat was, maar het klopt, zo heb ik zelf ondervonden toen ook ik op zoek was om HET beter te maken.
Ik ontdekte dat HET een gevolg is van MIJ en niet andersom. Alles wat ik wil moet vanuit mij komen, niet van buiten. Dus mijn focus verschoof van HET naar MIJ. Ik leerde anders denken, kijken, ervaren en vooral: voelen. Zonder voelen was er geen connectie met wat ik van mijn leven wilde maken. En nadat ik ging voelen, ging ik als vanzelf doen. En de wereld om mij heen veranderde met mij mee…
